Antero de Quental (1842-1891)
Poeta romántico de berce azoriano, depois de atravesar várias veces o Atlántico
acabou voltando aos Azores para ali tirar-se a vida.
O CONVERTIDO |
|
O CONVERTIDO |
| | |
Entre os filhos dum século maldito
Tomei também lugar na ímpia mesa,
Onde, sob o folgar, geme a tristeza
Duma ânsia impotente de infinito. |
|
Entre os fillos dun século maldito
Tomei tamén lugar na ímpia mesa,
Onde, sob o folgar, xeme a tristeza
Dunha ánsia impotente de infinito |
|
|
|
- Nota: sob -> sob/so. A propósito desta
preposición din as NOMIG(1997):
So. Esta preposición coñécese hoxe só en pequenas
zonas do territorio galego, pero o seu uso na lingua antiga era moito maior. O
portugués, por un criterio cultista, recuperou, cando menos na escritura,
a consoante final latina; non hai razón ningunha para proceder do mesmo
xeito en galego.
Porén na normativa de mínimos prefire-se a forma
sob.
|
| | |
Como os outros, cuspi no altar avito
Um rir feito de fel e de impureza?
Mas um dia abalou-se-me a firmeza,
Deu-me um rebate o coração contrito! |
|
Como os outros, cuspin no altar avito
Un rir feito de fel e de impureza?
Mais un dia abalou-se-me a firmeza,
Deu-me un rebate o corazón contrito! |
- Nota: cuspi -> cuspin.
En portugués a primeiras persoas de singular do pretérito perfeito dos verbos
regulares da segunda e terceira conxugación rematan en i,
entanto en galego rematan en in. Ex.
comi (comin),
cuspi (cuspin).
- Nota; avito: que procede dos avós ou antepasados.
- ção -> zón
|
| | |
Erma, cheia de tédio e de quebranto,
Rompendo os diques ao represo pranto,
Virou-se para Deus minha alma triste! |
|
Erma, cheia/chea de tédio e de quebranto,
Rompendo os diques ao represo pranto,
Virou-se para Deus miña alma triste! |
| | |
Amortalhei na Fé o pensamento,
E achei a paz na inércia e esquecimento?
Só me falta saber se Deus existe! |
|
Amortallei na Fé o pensamento,
E achei a paz na inércia e esquecimento?
Só me falta saber se Deus existe! |
- Nota : En portugués desfai-se o hiato das terminacións en
eo, ea mediante a
epéntese da vogal i, ex.
ceia. En galego tamén se dá este
fenómeno, mais non é xeral, i.e. ha zonas onde se di
centeo, e outras onde se di
centeio. Use portanto a pronuncia á que
estexa mais afeito: cheia ou
chea.
- nh -> ñ
|
|